نگاهی به مطالب ستون نویس های ترکیه، لیبی٬ نفتِ زیاد و جمعیت کم - وبلاگ ادکلن شنل

به گزارش وبلاگ ادکلن شنل، حتی وقتی قذافی ناچار شد٬ عامل انفجار لاکربی را تحویل دهد٬ دست از سر کشورش برنداشتند. وقتی نفت و پول فراوانی داشته باشی٬ همه به سرزمینت چشم می دوزند و می خواهند دست درازی کنند.

به گزارش گروه بین الملل وبلاگ ادکلن شنل، ستون نویس های روزنامه های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به گوشه نویس یاد می شود٬ بخشی از فعالان رسانه ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می گذارد.

لیبی٬ نفتِ زیاد و جمعیت کم

یوسف ضیا جومرت

لیبی یک نمونه خاص است. نمونه ای از یک کشور عربی که در دوران خیزش های موسوم به بهار عربی٬ از چاله درآمد و به چاه افتاد.

وقتی که سخن از بهار عربی به میان می آید٬ تابلوهایی از شرایط وخیم سوریه٬ یمن و مصر را در ذهن خود منسجم می کنیم. شخصاً٬ در این مورد هیچ بحثی ندارم که معمر قذافی٬ یک دیکتاتور ظالم بود. آری. من هم قبول دارم که او دیکتاتور بود. اما واقعاً٬ آیا شرایط لیبی بهتر شد؟ خیر. شرایط لیبی در دوران حیات دیکتاتوری به نام قذافی بد شد و پس از او هم بدتر.

وقتی که جمعیتی اندک و نفتی فراوان داشته باشی٬ از شرایط خاصی برخوردار خواهی بود. مگر لیبی چه قدر جمعیت دارد؟ کمتر از 7 میلیون نفر. چه قدر نفت دارد؟ منابعی در حد 48 میلیارد بشکه.

با چنین جمعیت اندک و چنان نفت فراوانی٬ تمام مردم آن کشور می توانستند شاهانه زندگی کنند و وقتی که قذافی با کودتا قدرت را در دست گرفت٬ به فکر توسعه افتاد.

در مدت زمانی کوتاه لیبی ثروتمند شد و صدها هزار شهروند ترکیه هم برای کار به لیبی رفتند. اما در هر حال٬ لیبی یک کشور غیردموکراتیک و ضد دموکراسی بود و حتی وقتی که قذافی ناچار شد به منظور خروج از تحریم٬ در سال 2001 میلادی عبدالباسط علی محمد المقرحی، عامل انفجار لاکربی را تحویل دهد٬ دست از سر کشورش برنداشتند. وقتی نفت و پول فراوانی داشته باشی٬ همه به سرزمینت چشم می دوزند و می خواهند دست درازی کنند.

چشمه صلح٬ یا چشمه شهید؟

اورهان اوغور اوغلو، روزنامه ینی چاغ

به منظور ممانعت از تشکیل یک دولت تروریستی در شمال سوریه و در شرق فرات٬ رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه٬ ارتش قهرمان ما را به سوریه فرستاد.

اردوغان چند پیام توییتری منتشر کرد که در آنها به حضور معارضین مسلح سوری هم اشاره کرده و از آنها به نام ارتش ملی سوریه یاد کرد.

اردوغان گفت: به منظور مبارزه با پ.ک.ک و داعش و تشکیل منطقه امن٬ عملیات شرق فرات را به نام چشمه صلح٬ اجرا می کنیم.

دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا هم خیلی زود واکنش نشان داده و در توییت های خود گفت: ترکیه به عنوان یک عضو ناتو سوریه را اشغال کرده و آمریکا از این عملیات حمایت نمی کند. این اقدامات٬ شرایط را بدتر کرده و اردوغان عملاً باعث می شود که یک بار دیگر٬ داعش ظهور کند.

پیام های ترامپ پس از چند ساعت٬ تندتر و خشن تر شد و گفت که ترکیه می خواهد به کردها حمله ور شود و آمریکا در این میدان ٬با تحریم اقتصادی ترکیه به میدان می آید.

بعداً مشخص شد که ترامپ٬ یک نامه تند و توهین آمیز خطاب به اردوغان نوشته و نامه را به دست او رسانده و در آن٬ الفاظ زشت به کار برده است.

نهاد ریاست جمهوری گفت که نامه ترامپ را به سطل آشغال انداخته اما بعداً اعلام شد که اردوغان در سفر به واشنگتن٬ این نامه را روی میز ترامپ گذاشته و آن را بازگردانده است.

علاوه بر ترامپ٬ چند کشور اروپایی هم تهدید به تحریم را به عنوان گرز بلند کردند و همه علیه ترکیه جبهه گرفتند.

قرار شد هیاتی به ترکیه بیاید و آتش بس اعلام شود. در آن حین٬ اردوغان از جمهوری آذربایجان به ترکیه باز می گشت. خبرنگاری از او پرسید: آیا آتش بس اعلام کرده و با هیات آمریکایی دیدار می کنید؟

اردوغان در پاسخ گفت: خیر. من ایستادگی می کنم. آتش بس اعلام نمی شود و با آن هیات آمریکایی هم دیدار نمی کنم. اگر ترامپ به ترکیه بیاید با او رو در رو حرف می زنم اما حالا که معاون رئیس جمهور آمریکا آمده٬ قاعدتاً باید با معاون من دیدار کند.

اما طولی نکشید که اردوغان علیرغم گفته های قبلی اش٬ برابر مایک پنس نشست و نه تنها با او دیدار کرد٬ بلکه آتش بس هم اعلام شد.

قرار شد اردوغان در شمال سوریه و در شرق فرات٬ به عمق 30 کیلومتر و به طول 450 کیلومتر٬ یک منطقه امن تشکیل دهد. اما عاقبت چه شد؟

تروریست ها هنوز هم در آنجا جولان می دهند و تا به امروز چندین شهید داده ایم. همین دو روز پیش بمبی کنار جاده منفجر کردند که منجر به شهادت سه تن از افسران ما شد. بنابراین باید با تاسف اعلام کنم که قرار شد چشمه صلح باشد اما عملاً چشمه شهادت شد.

بس کنید این تئاتربازی ها را

میاسه ایلکنور، روزنامه جمهوریت

در شرایطی که صحبت از تبلیغات بزرگ نمایی تولید خودرو ملی برقی ترکیه به پایان رسیده و ایجاد کانال استانبول هم٬ چندان توجه اذهان عمومی را جلب نکرد٬ سراغ موضوع دیگری رفتند تا از آن خوراک رسانه ای و تبلیغاتی بسازند.

دولت و رسانه های نزدیک به آکپارتی سراغ صلاح الدین دمیرتاش رفتند و همه جا گفتند: چرا تئاتری به قلم دمیرتاش بر صحنه رفته و علاوه بر همسر کمال کلیچدار اوغلو رهبر حزب جمهوری خلق٬ همسر اکرم امام اوغلوی شهردار استانبول نیز به اتفاق همسر دمیرتاش٬ به تماشای این نمایش رفتند.

می خواهم بگویم٬ تئاتر واقعی٬ همین کاری است که رسانه های طرفدار آکپارتی می کنند و می خواهند به شکل اغراق آمیز این مساله را بزرگ کنند.

آنها می گویند یک تروریست نباید نمایشنامه بر صحنه ببرد و دیگران نیز نباید نمایش او را تماشا کنند. اما جالب اینجاست که هنوز از سوی هیچ محکمه ای٬ دمیرتاش به عنوان تروریست قلمداد و متهم نشده و اتهام اصلی او٬ ستایش از عبدالله اوجالان است! کدام اوجالان؟ همان اوجالانی که وقتی در انتخابات مجدد شهرداری استانبول٬ آکپارتی از شکست خود می ترسید٬ یک استاد دانشگاه را به دیدار او فرستاد تا از کردها بخواهد به امام اوغلو رای ندهند! یعنی حکومت حاضر است برای پیروزی در انتخابات از اوجالان کمک بخواهد و به او پناه ببرد اما در همان حال٬ رهبر یک حزب سیاسی را به اتهام ستایش از او٬ زندانی می کند.