بقایای قدیمی ترین نردبان دنیا در شهر خانه های بدون در - وبلاگ ادکلن شنل

به گزارش وبلاگ ادکلن شنل، در جریان حفاری هایی که به سرپرستی علی اوموت تورکان دانشیار باستان شناسی انجام شد، بقایای یک نردبان چوبی نوسنگی 8500 ساله برای نخستین بار کشف شد. چاتال هویوک از آثار مهم دوره نوسنگی در دشت قونیه آناتولی (ترکیه) است که می توان آن را از نخستین کوشش های بشر برای پی ریزی زندگی شهری دانست. چاتال هویوک بزرگ ترین و پیچیده ترین منطقه باستانی بازمانده از دوران نوسنگی است.

به گزارش فرادید، مردم چیزی حدود 9500 سال پیش، به مدت تقریبی 2000 سال در چاتال هویوک اقامت گزیدند، صد ها خانه از خشت خام بنا کردند، مردگان شان را زیر کف پوش ها دفن کردند و دیواره های سکونتگاهشان را با نقاشی ها، جمجمه های احشام و برجستگی های گچی مزین کردند.

(مدل سازی سه بعدی که خانه و محل قرارگیری نردبان را نشان می دهد.)

این باور وجود دارد که چاتال هویوک خواستگاهِ یک جامعه عصر سنگیِ بوده است که خانه های مجزایی را ساخته که بدون در و پنجره به صورت پشت به پشت ساخته شدند. ساکنان این خانه ها به وسیله سوراخ های تعبیه شده در سقف، رفت و آمد می کردند؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت کاربرد نردبان برای یاری به ورود و خروج ساکنان از سوراخ های سقف بوده است، اما قبل از این اکتشاف، هیچ نردبانی کشف نشده بود.

محل احتمالی قرارگیری نردبان در یکی از خانه های کاوش شده در چاتال هویوک؛ تا قبل از این هیچ بقایایی از خود نردبان ها پیدا نشده بود

علی اوموت تورکان گفته است: ما حفاری هایی را در ناحیه تازه بازشده 200 مترمربعی در تپه نوسنگی شرقی به نام تراس شمالی انجام دادیم و همانطور که تابستان هم اعلام کردیم قصد داشتیم پدیده خیابان را به وضوح ببینیم و از یک دوره نوسنگی دوم پرده برداریم. در بخش جنوب غربی ساختمان به نام فضای 66 نزدیک دیوار غربی ساختمان، بقایای یک اجاق را پیدا کردیم که روساخت آن تا حد زیادی نابود شده بود. این کوره که مقدار تقریبی آن 60×30 بود با ضخامتی به مقدار 12-11 سانتی متر ساخته شده بود.

شمار زیادی ابزار های سنگی، ابزار هایی از جنس آبسدین (سنگ آتشفشانی سیاه و شیشه مانند) و ابزار هایی از جنس استخوان و آرواره های حیوانات در اطراف اجاق قرار داشت. یافتن چنین استخوان های نذر شده ای در نواحی سوخته یا متروکه در چاتال هویوک مرسوم است. همانطور که در حال راه رفتن به سمت زیرساخت ساختمان بودیم، نخست به یک شی چوبی بزرگ برخورد کردیم که در نگاه نخست، شناسایی آن سخت بود، اما بعدتر تعیین شد 75 سانتی متر طول و 30 سانتی متر عرض آن است.

ابتدا، تصور کردم باید یکی از آن قایق های چوبی بیضی بزرگ باشد که جیمز مِلارت در دهه 1960 حفاری کرد، اما بعدتر فهمیدیم در واقع پله های نردبان است که دو ردیف پله پهن با فضای بینابینیِ مساوی دارد.

این حقیقت که نردبان نزدیک اجاق و بقایای موربِ سنگ گچ های روی دیوار پیدا شده، مدرک مستدلی است که نشان می دهد این توده چوبی با پله هایی که دارد نردبان بوده است. شواهد کاربرد پله در چاتال هویوک مدت زمانی است که پیدا شده، اما این نخستین بار است که بقایای پلکان با پله های واضح در یک مکان مدفون پیدا شده است.