روستای نوا، پنجره ای رو به دماوند - وبلاگ ادکلن شنل

به گزارش وبلاگ ادکلن شنل، نوا روستایی است مرتفع از توابع بخش لاریجان شهرستان آمل. این روستا در دهستان بالا لاریجان قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال 1385 انجام شده، جمعیت آن 185 نفر (48 خانوار) بوده است.

در عبور از جاده زیبای هراز، کمی پایین تر از قریه اسک به سمت آمل، دو دیوار سر به فلک کشیده سنگی قرار گرفته است. سمت غرب آن دره ها و دامنه های وسیع قله دماوند است که دهکده های با صفای رینه، گرنا، آب گرم و امیرآباد چون گل و بوته رنگارنگ در چین و چروک های سنگی به دامن دماوند افتاده اند.

وجه تسمیه

معروف است که چون در این روستا نسبت به روستاهای اطراف بادهای شدید نمی وزد نوا نامگذاری شد.

نوا = نه + وا (وا در زبان مازندرانی به معنی باد است)

دهکده ییلاقی نوا، با کثرت و فراوانی چشمه سارها که از بن سنگ ها و دل کوهسار و از هر نقطه آن می جوشد و جاری می گردد به چهارسد چشمه معروف است. لطافت هوا و صافی و شفافی آن و طراوت و خرمی گل و سبزه اش مخصوصاً در نسیم ملایم و روح نواز بامدادی چنان طرب انگیز است که هر تن خسته و دل افسرده ای را به وجد و نشاط می آورد.

در فرهنگ جغرافیایی ایران از فرهنگ دهخدا، ذیل کلمه نوا می خوانیم: نوا، دهی است از دهستان بالا لاریجان بخش لاریجان شهرستان آمل در نه هزار گزی مشرق رینه، در منطقه کوهستانی سردسیری واقع است و 910 تن سکنه دارد. آبش از چشمه، محصولش لبنیات، شغل مردمش زراعت و گله داری است.

نوا دهکده ای است سالخورده و قدیمی. از آثار کهن و پایدار آن، رونق گذشته به خوبی درک می گردد. در عمارت هایی که با اسلوب اشرافی گذشته ساخته شده، تالارها و ایوان های متعدد باقی است و گذشت روزگار، آب و رنگ و جلوه نقش و نگار طاووس های چتر زده و گل و بوته های زیبایی را که به در و دیوار تالارها نقاشی شده هنوز محو نکرده است.

حمام بزرگ نوا با ستون های بلند سنگی، پایدار و پا برجا است و این حمام هم اکنون مورد استفاده اهالی است.

منابع: سایت لاریجان، ویکی پدیا

گردآوری و تنظیم: تحریریه وبلاگ ادکلن شنل

لطفا در نشر دانسته های خود کوشا باشید.

برداشت و استفاده غیرتجاری از مطالب این وب سایت، حتی بدون ذکر منبع آزاد است.