کشف سیاهچاله ای که ستاره فراوری می نماید - وبلاگ ادکلن شنل

به گزارش وبلاگ ادکلن شنل، بر خلاف این باور که همه سیاهچاله ها جاروبرقی فضایی هستند، اخترشناسان این بار سیاهچاله ای را کشف نموده اند که ستاره فراوری می نماید.

اخترشناسان به تازگی سیاه چاله ای بزرگ را کشف نموده اند که با سرعت 4 میلیون مایل در ساعت از کهکشان اصلی خود دور می گردد. اعتقاد بر این است که به جای تکه تکه کردن ستارگان و بلعیدن هر لقمه، این سیاهچاله به شکل گیری ستاره های تازه یاری می نماید و دنباله ای از ستاره های تازه متولد شده باقی می ماند که 200000 سال نوری در فضا امتداد دارند.

پیتر ون داکوم، استاد نجوم در دانشگاه ییل می گوید هنگامی که سیاهچاله به گاز تبدیل می گردد، به نظر می رسد که راهروی باریکی از ستاره های تازه ایجاد می نماید، جایی که گاز فرصتی برای خنک شدن دارد، اگرچه معین نیست دقیقا چگونه کار می نماید.

سیاهچاله ها بعضی از گریزان ترین چیز ها در فضا هستند. رایج ترین نوع، سیاهچاله ستاره ای است، اغلب تصور می گردد که نتیجه یک ستاره بزرگ است که در انفجار ابرنواختری می میرد، سپس مواد ستاره روی خودش فرو می ریزد و در ناحیه نسبتا کوچکی متراکم می گردد.

اما اینکه چگونه سیاهچاله های کلان پرجرم که میلیون ها تا میلیارد ها برابر خورشید جرم دارند، مرموزتر است. بسیاری از اخترفیزیکدانان و کیهان شناسان بر این باورند که این غول ها تقریبا در مرکز همه کهکشان ها کمین نموده اند.

مشاهدات اخیر تلسکوپ فضایی هابل این نظریه را تقویت نموده است که سیاهچاله های پرجرم از هسته های غبارآلود کهکشان های ستارگان آغاز می شوند، جایی که ستاره های تازه به سرعت بیرون می آیند، اما دانشمندان همچنان در کوشش برای رسیدن به آخر آن هستند.

سیاهچاله ها مانند سیاره یا ستاره، سطحی ندارند در عوض آن ها مرزی به نام افق رویداد دارند، این یک نقطه بدون بازگشت است. به طور کلی اگر چیزی بیش از حد نزدیک گردد، به داخل سقوط می نماید، اما این سیاهچاله عجیب ممکن است خیلی سریع حرکت کند و طبق معمول اجرام آسمانی را مصرف کند و شرایط موجود را به چالش بکشد.

تیم تحقیقاتی یک نظریه احتمالی را پیشنهاد نموده است: شاید سیاهچاله فراری نتیجه زنجیره ای از رویداد ها باشد که ناشی از برخورد سه سیاهچاله کلان جرم است؛ شواهدی که ممکن است این ایده را تایید کند این است که هیچ نشانه ای از به جای مانده سیاهچاله فعال در هسته کهکشان وجود ندارد.

ون داکوم در پی خوشه های ستاره ای در یک کهکشان نزدیک بود که متوجه شد در تصویر هابل خود رگه ای به نظر می رسد. در ابتدا او فکر کرد که این یک پرتو کیهانی است که باعث ایجاد یک مصنوع در عکس شده است. پس از تجزیه و تحلیل بیشتر در رصدخانه Keck در هاوایی، او و تیمش پیش بینی کردند که باید قطاری از ستاره های آبی جوان باشد. این مسیر تقریبا نصف کهکشان میزبان روشن است که نشان می دهد که کانونی از کنش های ستاره ای است.

دانشمندان قصد دارند شرح سیاهچاله را با مشاهدات بعدی با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب و رصدخانه پرتو ایکس چاندرا آنالیز نمایند.

منبع: باشگاه وبلاگ ادکلن شنل