تفال به حافظ امروز آدینه 26 اسفند 1401 - وبلاگ ادکلن شنل

به گزارش وبلاگ ادکلن شنل، خبرنگاران- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد

چو مهمان خراباتی به عزت باش با رندان

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما

بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد

عماری دار لیلی را که مهد ماه در حکم است

خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد

بهار عمر خواه ای دل وگرنه این چمن هر سال

چو نسرین صد گل آرد بار و، چون بلبل هزار آرد

خدا را، چون دل ریشم قراری بست با زلفت

بفرما لعل نوشین را که زودش با قرار آرد

در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ

نشیند بر لب جویی و سروی در کنار آرد

توضیح لغت: عماری دار: به فتح اول نگهبان یا کجاوه دار/ پیرایه سر: در ایام پیری

تفسیر عرفانی:

هر آن کس که طالب لقای محبوب است و خواستار آن است که رویای دیرینه اش تحقق یابد به عشق و محبت روی آورد و از هرگونه دشمنی جدایی پذیرد، چرا که به واسطه آن رنج فراوانی دامنگیر شخص می شود.

تعبیر غزل:

به زودی کامیابی و سعادت به شما روی خواهد آورد و در هر دو دنیا خوشبخت خواهی شد. در سختی ها به خداوند توکل کن.