نوعروسی که پای خود را اوایل ازدواج از دست داد - وبلاگ ادکلن شنل

به گزارش وبلاگ ادکلن شنل، تهران (پانا) - برنامه دعوت شامگاه هشتم ماه رمضان میزبان زوجی بود که 26 سال عاشقانه باهم زندگی نموده اند؛

شب گذشته آزیتا کوچکی و محمدرضا جرجانی زن و شوهر اهل گرگان مهمان برنامه هشتم دعوت بودند؛ محمدرضا جرجانی قصه آشنایی خود و همسرش را توضیح داد و اعلام کرد: من و همسرم با یکدیگر فامیل دور بودیم؛ سال 62 من با یک نگاه عاشق او شدم؛ حدود شش سال هیچ کس نمی دانست که او را دوست دارم؛ بعد از سربازی سال 68 موضوع را عنوان کردم؛ در ابتدا مادر همسرم بنا به دلایلی سنگ های بزرگی جلوی پای من انداخت. در خواستگاری دوم سال 72 همه چیز خوب پیش رفت و ما بعداز آن عقد کردیم؛ ده سال از این عاشقی گذشت؛ در دوره عقد هم مادر همسرم سخت گیری های مختص به خود را داشت اما در مجموع سال 73 ازدواج کردیم.

آزیتا کوچکی در ادامه گفت: 21 ماه از ازدواج ما گذشته بود؛ 5 خرداد سال 75 با همسرم و اقوام به باغ پدر شوهرم رفته بودیم؛ من مشغول خوردن میوه زیر درخت بودم، هم زمان برادر شوهرم مشغول کار با تراکتور بود؛ نمی دانم چه اتفاقی افتاد که دامن من به دستگاه گیر کرد و دستگاه من را به داخل خود کشید در واقع پاهای من داخل دستگاه رفت؛ به علت درد زیاد بیهوش شدم.

محمدرضا جرجانی گفت: بعد از یک دقیقه همسرم را به یکی از بیمارستان های گرگان بردیم همان ابتدا دکتر به ما گفت: هر دو پای خانم باید قطع گردد؛ او را به بیمارستان دیگری بردیم از ساعت 6 تا 2 بعد از ظهر در اتاق عمل بود. 24 ساعت بعد مجددا به اتاق عمل رفت و پای او را گچ گرفتند. انتها به تهران آمدیم و به بیمارستان دیگری رفتیم.

آزیتا اضافه نمود: نمی دانستم اوضاع چقدر خراب است و قرار است پاهایم قطع شوند؛ بار دیگر مرا به اتاق عمل بردند اما در آنجا حالم بد می گردد و ایست قلبی می کنم؛ همان شب دکترها مجبور می شوند مرا مجددا به اتاق عمل ببرند و پایم را قطع نمایند. در تمام لحظات چون همسرم کنارم بود عمق فاجعه را متوجه نمی شدم. انتها پای چپم از بالای زانو قطع کردند الان پای چپ ام مصنوعی است؛ پای راستم هم به همان اندازه آسیب دیده بود اما دکترها آن را حفظ کردند و هم اکنون از 50% از آن استفاده می کنم.

در این بخش آزیتا کوچکی از مسبب این اتفاق صحبت کرد و گفت: برادر همسرم که مسبب این اتفاق بود به دیدنم آمد اما من خواستم که بیاید تا علت تصادف را از زبان خودش بشنوم اما او چیزی نگفت. من در سه سال اول بعد از این اتفاق او را بخشیدم. شب هایی بود که یادم نبود پا ندارم مثلا برای آب خوردن پا می شدم اما به یک باره پخش زمین می شدم؛ انگیزه ای برای زندگی نداشتم افسردگی شدید گرفته بودم؛ نمی توانستم بپذیرم چرا این اتفاق برای من افتاده است.

کوچکی در سرانجام اعلام کرد: بعد از آن فاجعه حتی یک لحظه هم به جدایی از همسرم فکر نکردم؛ اگر به عقب برگردم و به من بگویند که قرار است با او ازدواج کنی و بعد از ازدواج این اتفاق مجدداً برای تو رخ دهد من باز هم همسرم را انتخاب می کنم.